?11 april 2010? Enkele weken geleden werd ik door Farroux en zijn vrouw uitgenodigd om het weekend door te brengen in Nazra voor een gezellige barbeque, weg van alle drukte in Ramallah. Dit weekend had ik eindelijk tijd en vrijdag vertrok ik dus, samen met Waafaa, richting Nazra. Het bussysteem in de West Bank is vrij efficiënt. Je hebt kleine busjes voor 7 mensen. Is het busje vol, dan vertrek je. Normaal zijn die busjes snel gevuld, maar vrijdag is de Palestijnse rustdag en dan blijft iedereen gezellig thuis bij familie. Bijna een uur nadat we als eerste plaatsnamen in het busje konden we vertrekken. Nog eens een uur later, kwamen we (door honger, dorst en een eikel van een chauffeur) niet in het opperbeste humeur aan in Tulkarm. Even later echter pikte Farroux ons met een big smile op en werden we met open armen door zijn familie ontvangen, ons humeur sloeg direct terug om.

Alles werd in gereedheid gebracht voor een heerlijke barbeque. Het werd een super gezellige namiddag ver van het lawaai, getoeter en geschreeuw in Ramallah. Esma had me verteld dat ze de beste kok was van de West Bank, 5 brochettes, twee stukskes kip en een hoop salades later moest ik haar, voldaan en zonder liegen gelijk geven.

Op de vraag hoe we terug naar Ramallah raakten was het antwoord heel erg duidelijk... Vandaag? Neenee, eerst gaan we een beetje rusten en dan moet je nog ons volledige familie bezoeken, morgen zijn er terug bussen. De hele familie leeft hier in hetzelfde dorp. Er moet er maar één weten dat Esma en Farroux twee buitenlandse meisjes op bezoek hebben en iedereen belt om te zeggen dat we eens langs moeten gaan. De nacht brachten we door op de niet meest comfortabele matrassen, maar dat werd ruimschoots gecompenseerd door een fantastisch ontbijt op zaterdagmorgen. Farroux en zijn vrouw zijn twee echte levensgenieters, die zich niet laten verbitteren door de situatie in hun land. Ze hebben een fantastisch gezin en proberen het beste uit het leven te halen.

We namen met een gelukkig gevoel afscheid van het Palestijnse platteland. Ver van de drukte, ja, maar nooit ver van de bezetting en de realiteit. Over de problemen van Nasra, Baqa, Zabda en Tulkarm had ik het enkele weken geleden al. Maar ook op onze terugweg werden we geconfronteerd met de realiteit. Onze busrit van +/- anderhalf uur werd al snel één van meer dan 2 uur omdat je, voor je Ramallah binnenrijdt, moet aanschuiven aan het checkpoint. Niemand moest uitstappen, niemand werd gecontroleerd, zelf paspoorten waren niet nodig. 30 minuten aanschuiven om van het ene Palestijnse dorp naar het andere te gaan. Waarom? Geen idee.

BBQ in Nazra - tijd om te proeven. Foto: Charlot Reynaert

BBQ in Nazra - Adel en Sema. Foto: Charlot Reynaert

BBQ in Nazra - Misdadigers op de terugweg. Foto: Charlot Reynaert