Ree met truffel
Ree met truffel Al zijn wegen leiden naar haar
nu ze zich, pootjes gespreid,
als een reegeitje
slachtrijp openplooit.
En hoorde hij ooit een lichter zingen
uit een keel met klank dooraderd,
mond met honing
tot aan de rand gevuld?
Hoe kruid je zoveel naakts
dat niet eens blozend
kreukloos
uit een pelsje stapt?
Zal hij uit al haar plooien
vonken slaan,
vanillepoeder als sneeuw
over heuvels zeven?
Rasp muskaatnoot, truffel,
strooi zaadjes, peultjes, pitjes
in al haar kuiltjes.
Pel haar. Blus haar. Roer.
Tot ze spint als een tijgerkat,
beetgaar zich ontrolt,
voor ze goudbruin uitgelekt
naar de hemel schreeuwt
Cyriel Gladines
