Winnende gedichten categorie C
De beste 10 gedichten werden door ons (samen met materiaal van Jotie) gebundeld in een boekje. Het boekje kost 7 euro en kan gekocht worden bij boekhandel Beatrijs, Nederstraat 42 te Oudenaarde of we kunnen het je ook toesturen: de verzendingskosten voor 1 of 2 bundeltjes bedragen 2,92 euro, voor 3 tot en met 6 bundels 4,00 euro. De dichtbundels kunnen met vermelding van uw adres en het gewenste aantal besteld worden via . Wij sturen u de bundel dan zo snel mogelijk op. Bij de bundel zal u een overschrijvingsformulier vinden. U betaalt 7 euro per gedichtenboekje op rekeningnr. 979 9579620 02 van (Jong) Groen Oudenaarde. Als mededeling graag het aantal dichtbundels dat u wenst: "... JTP-dichtbundels"
[email protected]plus de verzendingskosten
Je steunt er tevens de Jotie T'Hooft Poëzieprijs mee!
Hieronder kan je alvast de beste 3 gedichten lezen (alle rechten bij de auteurs).
1. Tom Van Cleemput (Gent) met:
Waakvlam
Angst ligt als een hinderlaag,
als om de liefde te verdrijven.
En elke nacht papier dat vraagt
de waanzin van me af te schrijven:
woorden, in een kolk van zwijgen.
De tijd als een ontembaar beest
rent voort: er lijkt geen toen, geen ooit,
geen zij en ik te zijn geweest,
er is geen kijken achterom.
En elke nacht die komt en dreigend
onvoltooide toekomst gomt.
Haar storm luwt, in mij vervormt
de leegte die zij achterlaat.
De stilte raast. Haar beeld verstomt.
2. Eddy Vaernwijck (St.-Martens-Latem) met:
II (uit de cyclus Dementia)
Haar tijd is bijna om. Steelsgewijs ontaardt
Het beeld van boterzachte boezem en wollig
Warme buik tot knokig lijf en dunne lende.
Haar mond is week als dras en ook
De melkgeur van haar jonge huid
Is lang met de tijd vervlogen. Onzichtbaar
Ingesneeuwd in haar eigen enge wereld
Mijmert zij de dagen bij elkaar.
Zij is mijn zorgenkind wanneer ik zacht
Haar tranen bet om elke achterhaalde smart.
Hoe vreemd dat zij nu twee mensen is
Wonend in hetzelfde huis van vlees en bloed
Haast hunkerend naar een onbekende plek
Vredig en stil en bijna godvergeten.
3. An Vandesompele (Waregem) met:
Stuiterballenruis
Soms wegen de dagen hier zo zwaar dat
van praten niets meer komt, dan worden
vader en moeder angstige dieren met
blikkerende ogen in de koplampen van
de ander, klaar om vermorzeld te worden
onder een stel banden.
Ze zijn lang geleden vergeten hoe het heet
te ruiken naar de ander, fopkussen te stelen
of ademloos de haakjes te sluiten.
Ze zijn ver en lang verlangen, de vaalheid
van oude foto's en woorden, het ruis op een
zestien millimeterfilm, de aanslag op een
ruit die van binnen warm is en van buiten
koud.
Tot het avond wordt. Dan sluiten ze elkaar
weer binnen als vanouds, wordt zuur
zoet en vuur gloed. Zo verwonden we elkaar
altijd maar, zijn we roof- en prooidieren in
een zelf bedachte nacht, en kunnen we
nooit alleen
het bloeden stelpen.
