"738"
738 Als de wind mijn laatste voetsporen heeft weggeblazen,
en ik de laatste deuren heb gesloten,
zal iemand dan nog weten dat ik hier was?
Als mijn lippen de laatste woorden spraken,
en mijn ogen zijn uitgekeken,
zal de wereld mij dan nog kunnen zien met gesloten ogen?
Wanneer ik mijmerend besef
dat al mijn lijnen zijn getekend, vertekend, uitgetekend,
richt ik mij naar boven en lach met de tijd die me verslond
doorheen de jaren.
Mijn laatste zinnen zijn geschreven.
Mijn laatste woorden zijn verdronken,
in het papier dat ik heb verslonden.
En nu ben ik slechts herinnering.
Laura Mertens
